|| [1.v.] profecto inveniemus, qui tecum de bellicae virtutis gloria contendere audeat. Quod quidem res tuae fortissime praeclaratissimeque gestae manifestissime indicant et luce clarius ostendunt; cum solus propemodum existas, qui ferocissimorum Turchorum et Christiano nomini infestissimorum hostium assiduum impetum sustinere ac reprimere valeas, quod nisi Caesariana celeritas et divina vigilantia tua impedimento eis esset, illi se procul dubio victores fore arbitrarentur, iam pridem in Italia pedem posuissent, quod certe salvo et incolumi Matthia sperare non possunt. Incredibilia sunt, quae huc ad nos quottidie afferentur de mirabili victoriarum tuarum successu, in quibus omnibus non modo te imperatorem fortissimum summumque || [2.r.] bellorum ducem et armorum scientia praestantissimum omnes admirantur, verum etiam prudentissimum iustissimumque principem agnoscunt; et ut singulari astutia et militari calliditate Annibalem aut Sertorium superasse, sic pietate, modestia, integritate, temperantia, religione Scipionem aut Marcellum rettulisse videris. O virum immortalitate donandum, o principem totius terrarum orbis imperio dignissimum! Sed omnibus ornamentis tuis illud mea sententia praclarius censendum, quod litteratos homines et scientia et eloquentia praestabiles viros mirum in modum amplecteris, foves honoribus muneribusque prosequeris; quicumque ad celsitudinem tuam || [2.v.]

|| [1.v.] aki Veled a vezéri nagy elsősége fölött versenyezni merészlene. Amit ugyan a Te dicsőn s magasztosan viselt dolgaid világosan bizonyítanak s napnál fényesebben tanúsítnak; majdnem egymagad levén, ki az ádáz töröknek s a keresztény név halálos ellenségeinek szakadatlan támadásait megállni és visszaverni bírod; mely caesári serénységed és dicső őrködésed ha nem állana gátul előttök: kétségen kivűl diadalmasoknak hinnék magokat s rég megveték vala lábukat Olaszországban, amihez mind addig, míg Mátyás él és virágozik, reménységök nem lehet. Képzelmet meghaladó az, ami mindent hord ide hozzánk naponként a hír a Te diadalmaidnak csodaszerű sükeréről: mikben Te mindenha nemcsak mint dicső hadvezér, páratlan || [2.r.] bajnok, s a a hadtudomány legmélyebb ismerője vagy az általános csodálat tárgya: hanem egyszersmind a legeszélyesb s igazságosb fejedelemnek is elismertetel; és hogy valamint leleményös elme s hadi fortélyosságban Hannibált vagy Sertoriust felűlhaladod: úgy nemes szív, szerénység, mérséklet, s nemes és feddhetetlen jellem tekintetében Scipiót vagy Marcellust látszatol visszaidézni. Ó halhatatlanságra méltó férfiú, ó te világ uralmára legérdemesb fejedelem! De valamennyi fényes tulajdonaid között az, szeréntem, a legragyogóbb, hogy tudományos, s ismeretek- és ékesszólásban jeleskedő férfiakat buzgón pártfogolod és kitüntetés- s adományokkal elhalmozod: || [2.v.]