|| [32.v.] pilium aut Tarquinium Priscum aut Servium Tullium, qui cum peregrini essent, tamen propter eorum nominis probitatem in regiam populi Romani sedem evecti sunt. Sig. Neque solum bellicae laudes et rei militaris peritia Matthiam nostrum exornat, sed leniores quoque illae animi virtus in eius pectore plurimum regnant: moderatio, affabilitas, sermonis lepiditas, dulcissima cum amicis consuetudo, summa in benemeritos gratitudo, liberalitas inaudita, ut quotiens de Germanico illo vestro aut Vespasiano Tito audio, in quibus omnes animi et corporis dotes cumulatissimae fuerunt, semper Matthiam nostrum videre videar. Lodo. Est quidem militaris gloria in rege praecipua nec laudabilis solum, sed apprime necessaria non ad inferendas, || [33.r.] sed ad propulsandas iniurias; nec perfectus princeps putari debet, qui militari scientia et experientia careat. Unde Magnus Alexander ex omnibus Homeri versibus illum maxime probabat, ubi de Agamemnone suo inquit: βασιλεὺς τ᾿ ἀγαθὸς: κρατερὸς τ᾿ αἰχμητὴς, bonum regem fortem quoque pugnatorem esse oportere designans. Quod et Flaccus monebat: Angustam amici, pauperiem pati robustus acri militia puer condiscat et Parthos feroces vexet eques metuendus hasta, vitamque sub divo et trepidis agat in rebus. Sic Aeneas invitat Ascanium: Disce puer virtutem ex me verumque laborem, et Evander Pallantem suum cum Aenea mittere non dubitavit, ut sub eo militiam et grave Martis opus tolerare assu- || [20.v.]

|| [32.v.] nem munkálkodott, sem Tarquinius Priscus, sem Servius Tullius, kik, idegenekűl, mindamellett szennytelen hírnevök miatt, a római nép királyiszékébe emeltettek. Zsigmond. S a mi Mátyásunkat nem csak harczi dicsőség s vezéri tehetség díszesíti, hanem a léleknek ama szelídebb erényei is otthonosak kebelében: mérséklet, szívélyesség, előadási báj, nyájas társalgás barátaival, hálás érzelem az érdemesek iránt s páratlan bőkezűség; úgy hogy valahányszor ama Germanicus- vagy Vespasianus Titusotoknak hallom említését, kikben a lélek és test minden adományai egyesűlve voltak, mintha mindig a mi Mátyásunk lebegne szemem előtt. Ludovicus. A hadvezéri tehetség fő tulajdona ugyan egy királynak, s nem csak dícséretes, hanem nélkülözhetetlen, nem bántalmak okozása,  || [33.r.] hanem visszaverése végett, s nem is tartandó tökéletes fejedelemnek, ki a haditudomány- és gyakorlattal nem bír. Ezért helyeselte Nagy Sándor Homer öszves versei közűl mindenek fölött azt, hol Agamemnonáról azt mondja, hogy „a jó király kell hogy egyszersmind nagy bajnok is legyen.” Flaccus is erre inte: „A szűk nélkülözést zord katonáskodással tanúlja tűrni az izmos gyermek, s a láncsája miatt félemletes lovag fékezze a bősz párthokat, s életét szabad ég alatt s veszélyek között töltse. Ekként kéri Aeneas Ascaniust: „tanúlj, gyermek, tőlem erényt és munkabírást”, és Evander tétova nélkül küldé Aeneással a maga Pallansát, hogy vezénylete alatt a katonáskodást és Mars fáradalmas munkálkodását || [33.v.]