|| [23.v.] fecturam administrat, qui de Turchis victoriam praeclaram nunc adeptus est. Nam cum illi magnam vim pecorum et hominum abigerent apud fluvium qui Temes appellatur cum serum diei esset castra metantes, per exploratores certior factus eos segnes ac desides esse ac sine una militaris disciplinae observatione, surgente aurora in eos impetum facit instructa acie: illi tam improviso malo perterriti ut quisque poterat equo insiliens fugiebat. Eum captivi advenientem cernentes deum supplices pro victoria consequenda precabantur. Turchus autem cum in acie profligatus esset, in captivos saevire coepit, quorum tamen decem millia per Ioannem liberata sunt, qui de hoste insignem victoriam reportavit. || [24.r.] Lod. Nil mirum, si sub tali rege, qui semper vincere didicit, omnes alii fortiter faciant; nam, ut inquit Plato, quales principes, tales reliqui existere solent. Sigis. Sed unum praetermittendum non est de pugna illa Modaviensi, quod in ea rex noster letale pene vulnus acceperat (sagitta enim pedem eius gravissime sauciaverat) cum tamen summum periculum imminuere videretur, si regem vulneratum esse constaret, confractum sagittae lignum suis manibus evulsit tribusque postmodum annis in regio corpore inclusum ferrum illud sagittae permansit, quod nulla ratione medicabile videbatur; erat enim tricuspide acumine et circa lignum amplum. Videns ergo nulla humana ope sanari se posse, ad immortalis Dei omnipotentiam || [24.v.]

|| [23.v.] ki iment fényes diadalt aratott a törökön. Mert midőn ezek teméntelen barmot és embert elhajtva, a Temes nevű folyó mellett, estveledvén, tábort ütöttek: kémei által biztosan értesítetvén, hogy henyék és hívalkodók s minden ügyelet nélkül a katonai fegyelemre: virradatkor, rendezett sereggel megrohanja; amazok, e nem is képzelt veszélyen elréműlve, kiki amerre lehetett, lóra pattanva futott. A foglyok látván, hogy ő közelít, esdekelve könyörögtek Istenhez győzedelemért; hanem a török, a csatát elveszítvén, a foglyok ellen kezdett dühöngeni; mindamellett tízezeret megszabadíta János e dicső győzedelme. || [24.r.] Ludovicus. Nincs mit csodálni, hogy ily király alatt, ki folyvást diadalt arat, minden máski is hatalmas dolgokat mível, miután Plato szerént, amilyen a fejedelem, olyan, szokás szerént a többi. Zsigmond. Egyet azonban ne mellőzzünk ama moldvai győzelmes csatáról: hogy benne királyunk majdnem halálos sebet kapott, mert egy nyil súlyos sebet ejte lábán. Azonban látván, hogy a király sebesűltének híre a legvészesb eredményű volna: a nyil tört nyelét saját kezével tépte ki, s vasa három évig maradt még ben testében, s begyógyítható nem volt semmi módon, hármas hegyű s a nyel mellett széles levén. Látván tehát hogy emberi tehetség rajta nem segít, a nagy Isten mindenhatóságához || [24.v.]