|| [31.v.] Lodo. Haec profeco gravissimo dicendi genere describenda essent, haec dignissimam historiam portularent multaque litteris mandata sunt et vetera et nova, quae ne minima quidem ex parte cum his conferri possunt. Sig. Audio certe a doctissimis novissimum hoc bellum, quod expressimus, Graeco sermone illustratum solutaque oratione descriptum ac versibus celebratum. Omnibus quidem nostris in ore est nimiumque illius meminisse necesse est multorumque natales ab eo, ut olim ab consulibus, designantur. Lodo. De rege illo quoque mirabilia praedicantur, quod benignissimus, quod clementissimus, quod liberalissimus extiterit. Sig. Immo vero putatur, quod usque ad aetatem illam illibata virginitate vitam exegerit propteraque tanquam ex conscien- || [32.r.] tia bene actae vitae mortem contempsisse fortique animo pro Christiana fide veluti generosus quidam martyr occubuisse. Hoc tamen scias velim, o Lodovice, multo plures in eo proelio Turchos cecidisse quam nostros. Confecto enim bello cum occisorum capita recenserentur, pro singulis nostrorum capitibus quinque Turchorum traduntur inventa, unde apud eos proverbium natum cum deum pro adipiscenda victoria precantur; Non talem praestet, qualem in hoc bello habuere. Lodo. Romanorum et Carthagiensium plurimae huiusmodi extitere victoriae, ut saepe propius periculo fuerint, qui vicerunt. Sig. An tibi videntur tot laborum gradus et patris et filii regiam coronam meruisse? Lodo. Mediusfidius, non tantum laborasse puto Numam Pom- || [32.v.]

|| [31.v.] Ludovicus. Mind ez valóban fényes előadást igényelne s méltó történelmet érdemlene: sok amit régte vagy újabban írásba tettek, még csak párhuzamba sem jöhet ezekkel. Zsigmond. Mint bizonyost hallom, hogy ez utóbbi hadjáratot miről beszéltünk, hagy hírű férfiak görög nyelven tárgyalták s kötött nyelven leírták s költeményben magasztalták. Nálunk ugyan mindenkinek ajkain forog, és sokan születésök napjait tőle számítják, mint hajdan a consuloktól. Ludovicus. Azon királyról is nevezetes dolgokat beszélnek, mint aki igen nemesszívű, kegyes, igazságos és jótékony vala. Zsigmond. Sőt azt tartják, hogy azon korig illetetlen szűzességben élt, s azért, mintegy nemesen folytatott || [32.r.] életének öntudatában, veté meg a halált, s erős lélekkel, nagylelkű vértanúként húnyt el a keresztény hitért. Azonban tudd meg, ó Lajos, hogy azon harczban sokkal több török húllt el mint magyar; a csata végeztével, számba vétetvén a halottak fejei, mondják, hogy minden magyar fejre öt török jutott, ahonnan szójárás leve nálok, diadalért fohászkodván Istenhez: ne olyat adjon, amilyen e hadban vala. Ludovicus. Róma és Carthago gyakran vívott efféle győzelmeket, hogy a veszélyhez közelébb gyakran a diadalmasok valának. Zsigmond. Gondolod-e, hogy atya és fiú ennyi fáradozásai a királyi koronát megérdemelték? Ludovicus. Valóban azt tartom, hogy ennyit sem Numa Pompilius || [32.v.]