|| [28.v.] pusillanimitatem, parsimoniam, tenacitatem, avaritiam, miseriam, qui nihil habet imperatoris praeter nomen. Existimo profecto Caium Caesarem, si praesagire potuisset dignitatem et nomen suum ad eos potissimum, quos ipse devicerat, perventurum, totam gentem et stirpem deleturum fuisse, ne ullae unquam omnino reliquiae superessent. Sig. Neque illud de Iano tacendum arbitror, quod, cum adhuc vaivoda et praefectus esset et propter res ab eo magnifice gestas optimus bellorum ductor haberetur Sigismundusque Pannoniae rex et Romanorum imperator sine virili prole vita excessisset, rex Ladislaus Polonus haereditario iure succedens, brevi tempore post coronationem suam maximo exercitu comparato cum omnibus tetrarchis et dynastis totiusque || [29.r.] regni nobilioribus in Turchorum campos, quos Rigomezetios nosri appellant, ut cum Turcho manum consereret, profectus est neminemque aptiorem Iano invenit, quem gerendo bello ducem praeficeret, qui omnium consensu dignissimus est iudicatus, ad quem totius belli summa deferretur. Erant autem nostri, ut fertur, supra millia quinquaginta; quo exercitu aetatis nostrae homines nullum in Ungaria neque maiorem neque principum dignitate ac nobilitate clariorem viderunt; illuc enim totius Ungariae robur convenerat. Quindecim aderant barones, ut nos dicimus, cardinalis unus. Sancti Angeli videlicet, Constantinopolitanus patriarcha; communi enim consensu id bellum susceptum esse dicitur et Pontificis Maximi et imperatoris Con- || [29.v.]

|| 28.v.] mily gyáva, fukar, konok, kapzsi s nyomorúlt ez az ember, kiben a nevén kívül semmi császári sincs. Azt hiszem tehát, hogy Cajus Caesar, ha előreláthatá vala, hogy méltósága és neve nagy részben azokra szálland, kiket őmaga vert le, az egész fajt és nemzetséget kiirtotta volna, hogy még csak nyoma se maradjon. Zsigmond. Ezt sem tartom Jánosról elhallgatandónak: midőn még vajda s parancsnok vala, s dicsőn viselt dolgai miatt a legjelesb vezérnek tartatott, és Zsigmond magyar király és római császár fimaradék nélkül meghalálozott: László lengyel király, örökségiijognál fogva követte őt; csakhamar koronázása után, egy nagy hadsereg élén, az ország majdnem valamennyi || [29.r.] nagy és fő urai s elsőbb nemesei kíséretében a török földre szállt, mit a mieink Rigómezőnek hívnak, a törökkel megütközendő; nem lelt senkit is Jánosnál képesebbet, kit a viselendő had vezérletével megbízandna, őt itélvén a közmegegyezés legméltóbbnak, kire az összes hadjárat intézése bízassék. Seregünk pedig, mint mondják, ötvenezret meghaladott; minél sem nagyobbat, sem a vezérek méltóságát s nemességét tekintve, fényesebbet Magyarországban nem láttak kortársaink; mert egybegyűlt ott Magyarország öszves ereje; volt tizenöt báró – mint nálunk nevezik – egy bíbornok, tudnillik a szent Angyalról nevezett, a konstantinápolyi patriarcha; mert mint mondják, e hadjárat mind a pápa, mind a konstantinápolyi császár || [29.v.]