

|| [12.v.] vester Epaminondas
nascitur, quia sic moritur. Sig. Cum hoc modo vita excessisset,
Ungariae Boemiaeque rex Ladislaus, qui tum erat Budae, Albam se
contulit, incertus quo in se animo essent hi praestantissimi
iuvenes. Qui cum nihil obstitissent, se ipsos et arcem et civitatem
totam regi dediderunt; quorum fide ac virtute perspecta horum
alterum Ladislaum rex Transilvaniensem vaivodam, quo in magistratu
pater ante
diutissime fuerat, designavit, ob quam quidem rem invidiam
maximam sibi conflavit cum Ciliae comite, Cilingespane, qui regi
erat sanguine coniunctus. Quapropter ille eum dolis circumvenire
statuit iussitque ad se Ladislaum
accersi (nam et comes hic Albae
fuerat) tanquam de magnis quibusdam rebus cum eo acturus.
||
[13.r.]
Qui mali nihil suspicatus solo
pugione de more accinctus comitem intrepidus adivit; ille, utpote qui meditatum
facinus habebat in animo, prorupit ad iurgia et huic obiectare perfidiam
coepit, quod non statim, ut
decebat, regi arcem tradidisset. Ladislaus hac de re se honestissime
purgans, cum non verbis solum, sed armis rem geri videret (in eum
enim stricto gladio ferebatur) in ea domo, ad quam in consilium
vocatus fuerat , comitem occidit. Lodo. Hac ratione Milonem, qui
Clodium occiderat, Cicero defendit, quod Miloni
Clodium insidias
struxisse constabat. Sig. Deinde
quanquam rex fidem dederat nunquam
hac de re se ultionem facturum, tamen cum aliquando hi duo fratres
Budam venissent, procerum consilio capti sunt
||
[13.v.] |

|| [12.v.] ekként halván ő, a ti
Epaminondástok születik. Zsigmond.
Elhúnyván imígy, Magyar- és Csehország királya László, ki akkor Budán
volt, Nándorba ment, kétkedve, mily indúlattal viseltetnek iránta eme
jeles ifjak; kik is minden ellenszegűlés nélkül magokat s az egész várat
és várost a királynak megadván: belátva hív és nemes lelköket, az
egyiket, Lászlót erdélyi vajdává tette, mely méltóságot atyja egykor
sokáig viselt. E miatt ugyan halálos irígye lőn a ciliai gróf,
Cilling ispán, ki a királynak vérszerénti rokona volt. Ennélfogva elhatározá,
csellel ejteni meg Lászlót, s magához hívatá – mert a gróf is itt,
Nándorban, vala – mintha valami nagy dolgok fölött akarna vele
értekezni.
|| [13.r.] Nem gyanítva semmi rosszat, csupán
karddal oldalán, a szokás szerént, félelem nélkül megy a grófhoz; ez,
mint aki lelkében az eltökélt gonosztettet forralá, bántalmazásokra tör
ki s hűtlenséget hány szemére, hogy a várat rögtön, mint illett, nem
adta át a királynak. László e miatt tisztességesen mentve magát, amint
látá, hogy nem csak szóval, hanem fegyverrel intézik az ügyet – mert
kivont szablyával rohantatott meg – azon teremben, hová tanácskozás
végett hívták, a grófot megöli. Ludovicus.
Ez oknál fogva védte Cicero
Milót, ki Clodiust megölte, mert tudva volt,
hogy Clodius Milónak cselt vetett. Zsigmond.
Ezután, habár a király megesküdött, hogy e miatt bosszút nem álland
soha, mindamellett amint egyszer Budára jött e két testvér, a főurak
tanácslatára elfogatott, || [13.v.]

View of Buda. SCHEDEL, Hartmann, Liber
Chronicarum, Nuremberg 1483, fol. CXXXIX. MTAK, Inc. 255. |